Cambodja

Na een aantal dagen hogere beschaving in de grote steden Hongkong en Singapore gaat een nieuw avontuur beginnen. Het vliegtuig land in de hoofdstad Phnom Pehn van Cambodja. Nog vanuit de Filipijnen heb ik de vlucht hiernaartoe geboekt. De reden zijnde dat het heel mooi en relaxed land zou moeten zijn dat bovendien nogal populair is onder de backpackers. Dit laatste is positief omdat het betekend dat het nooit een heel moeilijk land kan zijn. Mijn doel in Cambodja: de beroemde tempels van Ankor bezoeken. Met een maand reizen in de Filipijnen als referentiekader ga ik het land binnen. De eerste indrukken zijn dat het wat goedkoper, schoner en georganiseerder is. Toeristen worden van harte verwelkomd, daar dit waarschijnlijk de belangrijkste drijfveer voor de economie is. Datgene wat ook maar enigzins lijkt op ontwikkeling in het land lijkt te zijn voortgekomen uit de toerisme. De hoofdstad Phnom Pehn lijkt vooral een gigantisch dorp, en die hoge gebouwen die er zijn kunnen nooit meer dan een paar jaar oud zijn. Een hostel vinden in de stad is geen probleem. Het duurde wel even voordat ik er eentje vond die nog plek had. Voor het eerst kom ik terecht in een dormatory (dorm): een ruimte waar een stuk of wat stapelbedden in staan zodat we met z'n twintigen samen op een kamer slapen. Het hostel is gezellig, en is vanaf de straat te ruiken als ware het een coffeeshop in Amsterdam.
Mijn eerste doel is om wat tempels te bezoeken in de stad, daar zijn er immers genoeg van. Ergens verdwaald in de stad, op zoek naar een of andere tempel, kom ik een nederlandse jongen tegen die hetzelfde lot ondergaat. Met Mo(hammed), een Marokkaan uit Amsterdam (of een Amsterdammer uit Marokko) breng ik de komende dagen door. Ik word behoorlijk in de cultuur gedompeld. Ik eet nogal wat rare vruchten en andere gekkigheid zoals kikkers en ander spul waarvan ik nu nog niet weet wat het is. Mo kent het via zijn Vietnamese vriendin. Indrukwekkend is verder het bezoek aan de Killing Fields. Dit zijn massagraven gemaakt door de Rode Khmer tijdens de Pol Pot periode toen, volgens sommige schattingen, zo'n 25% van de bevolking is vermoord. Je loopt er tussen de massagraven en het kan maarzo zijn dat je per ongeluk op een verdwaald stukje bot gaat staan. Die dag sluiten we misschien een beetje ongepast af door het magazijn van van een AK47 leeg te schieten op wat kokosnoten in een van de shooting ranges net buiten de stad. Voor de mensen die een AK niet zwaar genoeg vinden is er ook een M60, granaten, een bazooka, en als het zonodig moet, een tank. Mocht je het schieten op kokosnoten verder saai vinden dan schijnt er ook op levend vee te kunnen worden geschoten. Ben er zelf overigens geen getuige van geweest.
Mo gaat weer terug naar Vietnam om zijn vakantie af te maken. Ik ga richting Siem Reap waar zich de tempels van Ankor bevinden. Ik verwacht nogal wat van deze tempels, daar het het 8e wereldwonder wordt genoemd. Om een lang verhaal kort te maken: de tempels zijn vrij indrukwekkend, maar binnen een dag 'tempelen' heb ik het allemaal wel gezien. Ik breng nog een paar dagen door in Siem Reap, onder andere met een Engelsman die al zo een beetje 25 jaar aan het reizen is. Heel boeiend en inspirerend. Mijn tijd in de stad sluit ik af door met een bont gezelschap aan mensen vanuit allerlei landen de kroeg in te duiken. Na een paar uur slaap wordt ik mijn bed uitgelicht en in de bus terug richting Phnom Pehn gestopt. Dit is slechts een stop voordat ik verder naar het zuiden van Cambodja ga. In mijn hostel kom ik een meid tegen die behoorlijk wat tijd heeft doorgebracht in China. Met haar gaat mijn culinaire avontuur verder. Zij daagt mij uit om kippepoten te eten. Ze smaken ranzig. Ik daag haar uit om iets te eten waar ik zelf in Filipijnen nog niet het lef voor heb gehad. Het gaat om een gekookt ei van een eend. Iets wat heel normaal zou zijn als het ei niet bevrucht was en er dus een embryo van een kuiken in zat. Het ei tik je open en het sap dat er in zit zuig je er uit. Daana pel je het ei verder open en eet je dagene wat een kuiken had moeten worden in zijn geheel op. De smaak heeft veel weg van een gewoon gekookt kippenei, en met wat chillisaus is het best te doen.
De reis gaat verder naar het zuiden via Kampot. Deze plaats heb ik uitgekozen omdat het er rustig en mooi zou zijn. Ik verblijf in een resort aan de rivier in een hutje gemaakt van bamboe met als wekker de kippen die 's ochtends langs het bed lopen. Ik besluit hier een motor te huren om de nabijgelegen berg te verkennen. Het is een handgeschakelde Honda scooter die met 125c voor mij krachtig genoeg is als eerste echte ervaring als bestuurder op een gemotoriseerde tweewieler. De conclusie na twee dagen rijden is dat dit veruit de beste manier moet zijn om ergens een gebied te verkennen. De buren geven een feestje met live muziek. De line-up bestaat uit de eigenaar van het resort, een internationaal kampioen beatboxen, een ex-roadie van The Verve, en een verdwaalde artiest die uit het publiek wordt geplukt. Niet slecht voor een publiek van slechts 20-30 man.
Een paar uur in de bus brengt me naar het zuiden van Cambodja waar ik de oversteek zal maken naar het eiland Koh Rong. Hier wordt ik verleid om een duikcursus te nemen, iets wat ik eigenlijk al in de Filipijnen had willen doen. Na 2 dagen moet ik er echter de brui aan geven. Mijn linkeroor zegt nee door te gaan druipen en ontsteken. Wel heb ik de kans gekregen om wat mooi koraal te zien. Ik breng verder een nacht en een halve dag overgevend door en zal nog een dikke week ziek zijn. Niet ideaal op een eiland waar slechts een paar uur per dag electriciteit is en goede voorzieningen ver te zoeken zijn. Ik ben zeker niet de enige die er ziek wordt. De relatief vele bezoekers aan het eiland eisen zijn tol aan de hygiene. Eten moet van ver worden ingekocht en kan maar moeilijk vers worden gehouden zonder electriciteit voor koeling. Bedropen keer ik terug naar het vasteland en maak ik mijn laatste stop bij de grens van Thailand in het stadje Koh Kong. Het staat/stond bekend als het 'wilde westen' van Cambodja met smokkelaars en ander vreemd gespuis. Die sfeer is er te proefen maar het is er verder prima vertoefen. Tevreden sluit ik hier mijn toer door Cambodja af. Volgende stop is Bangkok in Thailand.