Bangkok

Als ik tegen mensen zeg dat ik richting Bangkok ga proberen ze me er vaak van te overtuigen om er toch maar niet heen te gaan. Het zou een verrot paradijs moeten zijn, bedorven door de sextoeristen en groepen dronken Australiers/Amerikanen. Ik zal er toch heen moeten omdat mijn vlucht terug naar de Filipijnen er vertrekt. De reden om de vlucht vanaf daar te boeken is omdat ik toch de stad graag wil zien. The Hangover Part 2 speelt er per slot van rekening af... De bus dropt me ergens midden in de stad en ik heb geen idee waar ik ben. Ik weet alleen dat mijn beste optie is om naar het populaire gebied rond Khao San Road toe te gaan. Een vriendelijke taxichauffeur wil me er voor 1000 bath (25 euro) wel heen brengen. Ik loop weg en 10 meter verder hoor ik hem mij nog het bedrag van 400 bath naroepen. Na een uurtje te hebben rondgelopen kom ik er achter dat de bus me al midden in de buurt van Khao San Road had afgezet. In dat uurtje lopen heb ik ook al het meest interessante in de buurt gezien. Sextoeristen en groepen dronken Australiers/Amerikanen zijn er genoeg. Op straat wordt vanalles verkocht van noedels tot gefrituurde kakkerlakken. Kan nooit smeriger zijn dan kippepoten. De wereld blijkt verder maar weer eens heel klein te zijn. Voor het laatst gesproken in een hostel ergens in Cambodja kom ik dezelfde (overigens Nederlanse) jongen weer tegen op straat in Bangkok. Zijn vader is KNO-arts, en die kon misschien een keer naar mijn nog steeds gele pus lekkende linker oor kijken. Gelukkig doet de aphoteker er ook niet moeilijk over om me een paar stripjes antibiotica te verkopen. Binnen vijf dagen ben ik genezen.

2 dagen voor mijn vlucht loop ik wat verdwaald door de stad. Ik kom er een Filipijnse jongen genaamd Iho tegen die ook al geen idee heeft wat hij moet doen. Hij komt net uit Koeweit waar hij vier jaar lang les heeft gegeven. Als je zo'n lange tijd in een land hebt gezeten waar geen alcohol geschonken wordt en je niet naar vrouwen mag kijken, dan is Bangkok misschien wel de beste plaats om je verloren tijd in te halen. Met hem gaat mijn culinaire avontuur weer verder. Een boel rare vruchten als voorafje, en een gefrituurde schorpioen als nagerecht. Overigens smaakt zo'n beest nergens naar. Het kraakt wat tussen je tanden en de smaak moet van het sausje komen wat er overheen wordt gesmeerd. We stappen al dan niet per ongeluk een bar in waar zich een show afspeeld die ik hier maar niet zal beschrijven. Een stuk of wat rare en leuke ervaringen rijker ga ik terug naar de Filipijnen. Het voelt bijna als naar huis gaan.